Sessiz Sessiz

gideceksen eğer
sessiz sessiz git
usul usul bas
seni soluyan tahta döşemelere
kapıyı yavaşça
geçmişten, yaralı bir öpüşü hatırlayıp
korkmuşçasına
kapat ardın saatlerine
ve öylece git

hızla kendini at sokağa
hızla
tanıdıkların seni tanıyamamaları
yüz çevirmeleri
yağmurdan kaçmak varken
aldırış edeceğin son şey olacaktır
aldırmazsın mutlaka

geç sonra manavı
bakkalı
kasabı
sardunyaları ve
boynu bükük akşamsefalarını
geç hepsini
vazgeçtiğin gibi
ne varsa ruhunda iklimlenen
ne varsa bana, sana dair
ikimiz halinde şekillenen

devamında caddeye fırla
gecedir kanımca
beni gündüz terk etmeye
kıyamazsın büyük ihtimal
o denli
o denli
acımasız değilsin
ben ise
o denli acınacak hale geleceğim
senden sonra

yaklaşıp uzaklaşan taksilere
ellerini uzat
göğü tutacak halde uzat
ellerini
büyük bir İstanbul acısını
taksilerden çıkaracakmışçasına uzat

adını sanını sildiğin bir kanayışta
bin duran ilk taksiye
geriye bakma
geriye bakarsan şoföre bağıracak
daha hızlı sür diye sızlanacaksın
daha hızlı uzaklaşmak adına
kendinden
göz yaşlarını silmeye vakit bulamayacaksın
öyle ya ben nasıl uyanır uyanmaz yapacaksam
sen benden bile önce, hüngür hüngür ağlayaksın

döneceksen eğer
evet, hayat bu ya
eğer döneceksen
öyle gidişin gibi değil
bu kez paldır küldür olsun
kan ter içerisinde
tırman merdivenlere
tasalanma
kilidi değişmemiş bulacaksın
tasalanma
anahtar da hala yanındadır

bırak, kapı aralık kalsın
hemen odama koş
gözlerin hep bir değişiklik arasın
ama değişiklik yok
benim, yazı masamda
şakaklarıma sıktığım şiirler haricinde,

sakın çığlık atma
sakın
sus
yine dön geldiğin yere
sessiz sessiz
sus pus