Sessiz Şiir

Uyandırdı yine uykumdan masumiyet

Gidişinle açılan yaranın kanaması yakın

Şanına masumiyet yaraşır

Uğruna dökülen göz yaşlarım nasır

Derin bir sızı bu inceden inceye 

Ne ben kalır geriye ne yollar döndürür seni 

Evvelden ezele Zinciri kırık gönlümün

Yüreğe hüküm yok dinlemez nafile

Bir yağmur sesidir sensizlik

İki el ayrılığı çaresizlik

Kocaman bir boşluk nedensizlik 

Nedeni olmayan yıllar bu nasır..

Uçurtmam kopar yoksun ya 

Çocukluğumu aldın ya 

Ne kaldıysa sondan başa

Bir ezberde bul beni 

Masumane sözlerimle ...

Sessiz şiir uzar gider 

Kalem kağıda pişmanım der 

Uğruna kelimeleri terkeder

Adına dizeler dizer 

Sensiz ,sendesiz şiir

Her mısrası sana adanmış şiir...

Koparılalı çok oldu çiçeklerim 

Begonyalar solgun

Yeşilin adı uzak bana 

Güz mevsiminde;

Çay kokusu tüter bakışların..

Dar ağacına aşmışken şimdi masumiyeti 

Kaybettik o çocuksu hevesleri 

Ne yıllar döndürebilir seni 

Ne de ben beklerim artık

Sensiz şiirler yazdığım mısralarda

Ne gülüşlerin kâr eder artık

Ne çay kokusu...

Avare gibi gezerken bu şehrin tüm caddelerinde 

Ve tüm sokaklarımdan duyulsa da adın

Öldü uğruna uçurtmalar yapan kadın 

Silindi masumiyeti sevdamın....