Sessiz Sonat - 2

yitik şehrin soğuk duvarlarının
üzerimde kokusu adına kodes dedikleri
cesedim ben kefenimde çocukların ayak izi
nedeni yok ecelin
gözden akan yaşın vefasıdır her ölüm


yüzümde Ay dolanır ne zaman doğsam med cezirle


Eylül'dü yine böyle hazan adı yalan
büyük bir mabette kendimi öldürdüğüm
Tanrı'nın karşısında tek başıma kalmışlığım
sordular bana Azrail ile
hayatı neden tanımadın ulan!
dedim ki hayatı hiç görmedim ben
sustular
kayboldular


hep böyle sustum işte ben
bir yanım çığlık oysa
sesim katrandır ne zaman söylesem adını
ellerim çolak uzansam saçlarına
gözlerini çizdim düşüme düşe kalka çocukluğumla
kirletme içimdeki sevdayı