Sessizce Gidişine Ağladim

Hani gözlerinden yaş gelmese de ağlar ya insan
İşte ben öyle sessizce gidişine ağladım bugün

Ayrılık değil mutluluğumuzu bitirmek için
Çabalayan zamandı beni ağlatan
Beraber geçirdiğimiz saatleri
Bir an' a sığdırmıştı acımasızca

Ben;
Otobüse bindiğinde bile yaşadığımız mutluluğun
Farkında olan gözlerine ağladım

Gideceğini bildiğim halde
Sana doya doya sarılamadığımı anladığımda ağladım

Anlamsız kalabalığın içinde çaresiz kaldığımda
Yalnızlık boğazımı gurur ise ayaklarımı sardığında ağladım

Yalan denizinde boğulmamak için çırpınırken
Gerçek dalgaların farkına vardığımda ağladım

Cam aralığından sızan sigaramın dumanı gibi
Sessiz ve tereddütsüz gidişine ağladım

Şimdilerde ben yalnızlık bayrağını çektim
Mutluluk bahçesinde, hiç istemeyerek

Birazdan gün ağaracak ve kıyamet kopacak
Deli divane gönlüm virane olacak

Yalnızlık hiç bitmeyen haçlı seferleri düzenleyecek
En zayıf cepheye, kalbime

İşte o zaman mutluluk askerleri
Yavaş yavaş dökülecek gözlerimden
Gazileri gururum, şehitleri onurum olacak

Ama üzülme güzelim bugünlerde ben;
Umutlar ekiyorum ayrılık bataklığına
Sabır taşları döşüyorum dört bir tarafına
Ve hasat zamanı geldiğinde
Sevinç tırpanlarıyla biçeceğim seni sinemde