Sessizlerin Adamiyim

Sokak lambaları gibi yalnızım
Kimsesizleri aydınlatıyorum
Karanlıkları yarıyorum
Aydınlık saçıyorum

Yalnızlığı seviyorum
Geceler de çıkıyorum meydana
Akşamlar da bakıyorum dünyama
Sabahlar da çekiliyorum mekânıma

Kaldırımlar gibi içimdedir kinim
Ezile ezile sessizce yaşar giderim
Soran olmaz rahatımı
Söyleyemem günahımı

Sinsi ayaklar vurur başını
Dilim yoktur isyan edemem
Yumruk yedikçe boynum bükemem
Yağmurlara dur diyemem

Karanlık sokaklardadır gölgelerim
Issız köşelerdedir sevdiklerim
Bensiz diyarlardadır düşlerim
Sensiz varlığım yokluktur benim

Neşter vurmuşlar yüreğime
Sevmeyi, sevdayı unutsun diye
Kör etmişler gözlerimi
Sevdiğimi görmesin diye

Ne eylesem ne bileyim
Çaresiz yarım kanatlı kuşlar misali
Ben yol kenarındaki duvarlar gibiyim
Çarpılmayı bekliyorum alnımdan


Ben gecelerin adamıyım
Kimsesizlerin aydınlığıyım
Karanlığın azabıyım
Ben ıssız bucaksız köşelerdeyim

Kulpsuz fincan gibiyim
Tutulacak yerim yok
Eskimiş eşyalar gibiyim
Gücüm dermanım yok

Ben gecelerin adamıyım
Bazen sokak lambası
Bazen kaldırım
Kimsesizlerin yüreğindeyim