Sessizliğe Fısıltı

Unutabilir misin
İlkbahar çiçekleri gözlerinde parlıyorken
Güneşin pencerene değdiğini

İşte öyle bi vakitte
Ellerini bulutlar okşadığında
Unutama beni

Kalemlerin uçları kırıldı ve
Anımsadım yine yüreğimin paramparça olduğunu
Yokluğundan beri
O kadar çentik atmışım ki duvarlara
O kadar özlemiş ve o kadar sevmişim ki..

Sen ardına bile bakmadan gidiyorken
Ben yüreğimin en büyük çatlağını
Bir sonbahar akşamı sokaklar yağmurlarla taşıyorken
Gözyaşlarımla doldurdum

Buysa eğer yaşamak
Önünden vapurlar da kalksa evimin
Her gün denizlere kol açsam da
Solumam
Güneşimi kapatan ağaçların verdiği
Nefesi

Ölsem
Unutamam
Her ezgisinde kaybolduğum
O sesi..