Sessizliğimin Çığlığı ?gözyaşlarim?

Yağmurdan ıslanmış sarı solgun yaprakları
Gözyaşlarımdan ıslanan yanaklarıma benzettim,
Islanmış, sararmış ve solmuş...

Sonra
Yürüdüm, yürüdüm, yürüdüm...
Havanın kirlenmişliğine inat,
Yağmurun toprakla birleştiği kokuyu yüreğime benzettim.
Yorgun, kırgın ama mağrur...

Yine
Yürüdüm, yürüdüm, düşündüm...
İç dünyamda esen fırtınaları,
Nasıl da tozu dumana kattığını,
Belki de bir sel suyuna kapıldığını.

Sonra durdum
Ağladım, ağladım, ağladım...
Belki fırtınayı durdurmak için,
Belki tozu dumanı temizlemek için,
Belki de sessizliğimin çığlığı olduğu için!