Sessizliğin Akıbeti

nasıl denir bilemiyorum
hani kelimeleri acımasızca takılır
hemde ne takılma
çıkmak bilmez o daracık boğazdan
sonu hep bir sessizlik kaplar
anlaşılmaz olur o an sessizlik
bir ses gereklidir o an
saçma olsada gereklidir
söylemek istediğin başkadır ama
yinede gereklidir

sessizliğin sonu hep bir yalnızlık
yalnızlıkla başa çıkmak çok zor olsa bile
yaşayarak alışabilirim
yada yalnızlığa katlanabilirim
ama senisizliğe alışmak
işte o çok zor
sensiz bir dünyada yalnız kalmak
ona alışamam be güzelim
dayanamam sensizliğe

ruhumda hep aynı korku
varlığın yokluğa döndüğünde
yokluğun beni de yok edecek
katlanılmaz bir acı
yaşamakta güçlük çeken bir beden kalır geriye

sessizlik işte herşeyin başı
bir konuşabilsem neler diyeceğim
kalbimi gözlerime yansıtacağıma
dilim şahit olur bu aşka
sonuç sensizlik olmazdı belki o zaman
alışmak da zor katlanmakta şimdi
yalnızlığa tahammülüm var
ama
sensizliğe asla

belki okursan diye söylüyorum
seni seviyorum