Sessizlik

Ardından sıra sıra gözyaşları yükseliyor
Kapanışa yelteniyor hava
Bulutlar önüne geçerken güneşimin
Dağlardan inen karlar
Gözlerimi buğuluyor

Bardak bardak boşalırken mutluluk
Kan geliyor yüreğimden
Damarlara değil ellerime dökülüyor hüznüm
Buruk bir bakışla kavruldum
Sineye çekiyorum aşkı
Yalnızlıktan yoruldum

Tren sesi geliyor uzaklardan
Limana yanaşan vapurlar ve kuşlar
Dalgalarla dans eden onlarca yunus
Sonsuzluğa olta atan insanlar
Tenimi yoklayan bir acı rüzgar
Ve ben varım
Yok oluşa sürükleniyorum
Ay ışığının altındayım
Korkuyorum

Yağmurlar yağıyor asfaltlara iplik iplik
Sessizlik boğuyor insanları
Şemsiyeler açılmış semaya doğru
Aşıklar kol gezmiyor artık sokaklarda
Romantik yürüyüşlerin zamanı geçmiş
Küle bulanmış kaldırım taşlarında