Sessizlik Senfonisi

bir sigara yakıp, bir çırpıda geçiştirdiğim onca şey var
susa susa; her defasında içimde bir şeyler öldürürcesine
her defasında bir şeyleri, içime bir nebze daha gömercesine
biteceğin anı bekliyorum, biteceksin elbet
henüz başlamadan göğsünün eteklerinde
akan bir ter damlasının rehavetiyle mülteci sevişmeler edinmeye,
tükeneceksin elbet, olmaya olmaya
günün birinde mutlaka sende biteceksin.

seni
bir seri katilin beyninde zuhur eden düşünceler gibi
taşıyorum aklımda.
ah düşüm! öldüreceksin sen beni
beni kendime mezar edeceksin sen bu kafayla...


koyup başımı yastığa uyuyup, uzun uzun hatırlamak istemediğim onca şey var
dilimin ucuna gelip de çıkmaya üşenen tonlarca mana
hani söylesem, anlatılacak gibi değil
anlatsam, anlaşılacak gibi değil
en iyisi, ya da belki de en kötüsü
sen son defa gözlerime bak
ve öyle anla.

seni
bir oksijen molekülü gibi
taşıyorum alyuvarlarımda.
ah kanım! nasıl da akıyorsun hala, belli
daha çok kanatacaksın sen beni bu yarayla...


çıkarıp yüreğimi bırakıp bir bankta, hissetmek istemediğim onca şey var
ne kalmakla oluyor, ne de gitmekle
gelmek desen, o zaten çoktan edilmiş imkansızlığa hibe.
mıknatısı alınmış bir pusula gibi
şaşkın
ve nereye döneceğimizi bilmiyoruz işte.


seni
namludan çıkan bir kurşundan geriye kalan barut kokusu gibi
soluyorum.
ah nefesim! sen benim
tek alıp veremediğim şeysin onunla...

film bittikten sonra dağılan
bir sinema salonu yalnızlığıyla baş başa bırakıp
gitmek istediğim onca şey var,
yoruldum artık, yıprandım
göğsüne süngü yemiş bir asker gibi yığıldım savaşın orta yerinde
ve ne yazık ki
taşıyamıyorum kendi kendimi sedyeyle hayata...


seni
ölüm düşeğine düşmüş birinin başında okunan yasin gibi
dinliyorum yokluğunda.
ah sessizliğim!
ah sensizliğim! her bir şeyler söylemek istediğimde sana
biri fısıldıyor kulağıma; "sus, günahtır konuşma..."