Sevda

Sonunda bir damla kan dökülmez bu dünyanın
Ellerimde boş bir bavulla kapında görürsün beni
Aklar çoktan inmiştir kıyısına şakaklarımın
Boğazıma düğümlenen isminde duyarsın beni

Sokak lambalarında gölge olur yanar ruhum.
Soğuk islerin altında tek canım kalır
Gider gelenler benden mecnun olurum
Yâd ederler beni gökte tek yıldız kalırım.

Kederi okşar gözlerim kirpiklerimin ucunda
Bir fırtına kopar girer yüreğimden içeri
Anlatır kanser olan yanlarım kan dolu avucuma
Yâreme derman olursun, mendil niyetine verirler seni

Akmasın yaşların boş yere gül tenin kurak kalsın
Diken kıskansın dertlerini bile iç cebinde
Yakmasınlar susuz çölü kimsesiz açsın
Başında hangi sevda, aşka selam sözünde

Kalemini kırdılar sükûta gark oldu parmakların
Narinine değindi kaldı kâğıdın öksüz
Bir dert verdi sana sonsuz, yar diye hayıflandın
Tütsülendi ruhun bedenin bile külsüz