Sevda Feryadı

SEVDA FERYADI

Yokluğun iyice hissedilir oldu,
Sensiz geçen günlerimin her gecesinde, gözlerim dirhem dirhem doldu.
Sen gidince sana benzeyen güzeller birer birer soldu,
Aşık olan bu deli, sonunda sensiz de oldu.
Söylesene yalnızlığım, gelsene, çıksana tekrar karşıma,
Baksana gözlerime, hissettirsene varlığını,
Cevaplasana sorumu, ne olur söyle; ? bize ne oldu? ?
Biliyorum, sen ve ben olmadık hiçbir zaman biz,
Ama yüreğimin kökünde duruyor bıraktığın bu iz,
Yanıyor içim, geçen günler sensiz,
Bir çıkış göster bana, gel gör ki bu deli çaresiz.
Öldür beni de içimin güler yüzü, yaşatma ümitsiz.
Gelmeyeceksin değil mi ey eşsiz,,
Çok merak ediyorum acaba ne yapıyorsun orada bensiz,
Sen gittin ya kar yüzlüm, yokluğunda buralar çok sessiz.
Nasıl başladı, nasıl bitmedi bir türlü anlayamadım,
Yüreğimin en karmaşık anında gelmiştin.
? Kusura bakma ortalık biraz dağınık ? dememe bile fırsat vermedin.
İçimde doğdun, büyüdün, geliştin; geldin de merkezime yerleştin.
Atamıyordum, atmak istesem de yapamıyordum.
Sonra bir de baktım ki gitmiştin, haber vermeden.
Tıpkı gidişinde gelişin gibiydi, habersiz...
Ardından bir ? bay bay ? bile diyemedim,
Bir haftalık tatile mi gelmiştin be sevda,
Bu ne acele, nereye gidiyorsun böyle...
Gündüzlerim çuvala girdi, gecelerim de cepte,
Ara sıra tutardı uyku elimden,
Bu sefer de rüya konularım olurdun.
Hangi kanalı açsam sen...
Ama başardın yaşanılası iklimim, başardın,
At gözlüklerini gözlerimden kaldırdın,
Görüyordum be sevda, hem de her şeyi.
Bir tek sen yoktun.
Mezun oldum sayende okuldan,
Bu seferki sınav zordu, ama mezun oldum hayat okulundan.
Tükendim, öldüm derken, yeniden doğdum be sevda.
Meğer ders zili her zaman çalıyormuş hayatta.
İlk dersim sendin, şimdiki ise...
Yokluğunun getirdiği varlık her zaman karanlığımın ışığı olacak.
Yüreğimde bıraktığın iz, güzel şeyleri sunacak,
Söyleyecek söz kalmadı, tek şey var,
Sağol be sevda.



HAKAN ÖZBEK