Sevda Rüzgari

Sevda rüzgarı eserse insanın yüzüne doğru
Ürperir yavaşça hassas teni
Kızarır yüzü derinden utanarak
Tüyleri diken olur batar yüreğine

Sevda rüzgarı eserse insanın gözlerine doğru
Göremez olur artık güzellikleri
Sabitlenir sade bir noktaya
Bakarken göremez olur çevreyi

Sevda rüzgarı eserse insanın soluğuna doğru
Koklayamaz olur nefis kokuları
Gülü koklasa veya zakkumu aynı kokuyu algılar
Nasıl nefes alsa sevda dolar içine

Sevda rüzgarı eserse insanın saçlarına doğru
Hisseder varlığını dokunmadan, bakmadan
Sevda tarar saçlarını özenle
Sevda besler onları anne şefkatiyle

Sevda rüzgarı eserse insanın ellerine doğru
Çiçek açar parmakları
Biri papatya olurken biri lale oluverir
Tuttuğu yeri gül bahçesine çevirir

Sevda rüzgarı eserse insanın ayaklarına doğru
Sevdaya yürür sadece kendiliğinden
Bastığı yeri titretir hiddetiyle
Sevdaya ulaşmak için dağlar, yollar aşar

Sevda rüzgarı eserse insanın ruhuna doğru
Bir heyecan kaplar bedenini
Biraz hüzün biraz sevinç
Ne olduğunu anlayamadığı kocaman bir acı