Sevda Zen

Ruhu üflenmemiş ilk hücredeydi ölüm
Şehirlerle büyür insan insan
Şehirler gibi ışıl ışıl uyurdu mahsustan

Muktedir genlerle kutsanmıştı çıplak kral
Ateşten gözlerine kestirdiği
Sevda zen
Soyağacında körpecik bir dal

Yeryüzünün tozunu süpürerek kapı önlerinden
Mutlu son'suzluğa gidiyordu
Lüle lüle saçlarında fırtınaya koşulmuş
Düşleri kim vurdu ya

Mor bir gülümsemedir yayılmış gül tenine
Ne çok şiir yazılmıştı
Ne çok kafiye bekliyordu
Lime lime

Çoktan seçmeli gelmedi gelecek

Eflatun boynunu sımsıkı sardı
Beşi bir yerde keder

Dağlar yürüdü karla kaplı türkülere
Bir kardan adam umudu muydu
Dağıttığı rüzgârın
Şehrin sokaklarında çocuk gülüşleri
Gök virgüllü sustuğunda

Ah Sevda zen ahh
Tırnaklarında toprak kardeş
Mutlu son'suzluğa gömüldü

Tabut başına yeşil yazma al yazma
Gel de sarsılma mülkün temelinden
Terazinin kefesine bağlayıp ağır yaralarını
Tekmil ana gibi yara düştü
Adil ağlamak

Balıkların hafızasına yem oldu
Denizi kayıp öyküler
Eteklerinden yağmur kardeş döküldü
Zamandan tuzağa

Geni şahsına münhasır
El amansız çıplak kral
Hak hukukla aksırdı ardından
Çok yaşadı beylik hayatını

Nihayetinde güneşe yakındı özgürlüğü
Mutlak sanatçının nadide eserine
Yana yana dedi ki
Sevin Sevda zen
Cehennem benim
Ayaklarının altına serili cennete geç
Kalma diye
Sana ölümü öğrettim