Sevdaların Kadını

hüzünlü bir ayrılık akşamında,
oturuyor bir bankta sevdaların kadını.
sonbahar rüzgarı dağıtırken saçlarını,
ağlıyor sesizce sevdaların kadını.

soğuktan titremiş o narin bedeni,
sarıyor şalını sevdaların kadını.
iyi edemez kimse , kanayan yüreğini
basıyor yarasına tuzu, sevdaların kadını.

toz pembe hayalleri yıkılmış, tükenmiş,
bakıyor umutsuzca sevdaların kadını.
mağrur başı önüne düşmüş,
küsüyor hayata sevdaların kadını.

sessiz yakarışlarını kimse duymuyor,
haykırıyor içinden sevdaların kadını,
yol alıyor meçhul karanlıklara,
kayboluyor gözlerden sevdaların kadını.