Sevdalım/dın

kusura bakma hayat!
hikayemiz burada biter
çeker giderim ne sevdan kalır bende
ne de sevişlerin
ne kadarda benzese eskisine
tadında bir ekşilik olur bilirim
sevemezsin eskisi gibi vurur yüzüne hayatın arsızlığı
ben masumum tıpkı doğduğum günki gibi
saklan günahlarım matemde bir köşeye
uçurdum sana gelmemeye yeminli son hayallerimide
nereye gideceğini bilmeden sakin,sansürsüz
ve ben gidiyorum aklımda zerren yok
sokak lambalarına aldırmadan
aydınlıklara inat birazcık ağlıyorum
bazen çok fazla..
sığdıramıyorum gamzelerime
yalnızca ellerimle gizliyorum,
kaçabildiği kadar
benim gibi
aslında senin gibi..
kayan yıldızlara saklayacağım bir hayalim bile kalmadan
sensizce ve hep sessizce biriktiriyorum ceplerimde sevdanı
gideceğim yerde de olacak mı bakışlarına benzeyen..
bu şehirden gitsemde ya da bu dünyadan
çare mi sevdana , ayrılığına
değil bilirim ama sorgusuz sualsiz giderim
her adımda daha da perçinlenir sevdan
ve sana daha yaklaşırım
senden öte attığım her adımda nakşederim kalemime sevdanı
ama bir an geçirmem seni sevmeden,söz!
sokak kedilerini benzetirim gecenin en tenha yarısında
sahipsiz kalan bir yarımı
ama yinede dokundurmam sitemlerimi yüreğine
dem vururum ayrılığın en derinine de yinede vazgeçemem sevdandan..
Giderim adımlarım sana benzer
gidişini andırır bir parçam..
unuttun ya unuturum sandın
ama hep yanıldın..
sevdamdın ve hala sevdalım..