Sevdam Ayan Bahçemin Nazlı Gülü

gel !
gelecek günlerin aşkına...
yollara sere serpe umut bağladık sevdanın dualı taşlarına

her gecenin sabahı var
her yokuşunda inişi varsa
her hüznün gülüşüne umut sardık yol boylarında

gönül kuşum yuvası doruklarda sevdalandık yollara koyulan
sonrası baharlara sonlandık belki gülüşünle açılır toprak baharım

gönül kuşu rotası kurguludur kotası
ne demeli zamanın insanına yok eder diliyle her şeyi
çizgiler umut bakarken gökkuşağı boyanır renkli rüyalara

bak görünen mavi bulutlara hayallerime rüzgarlı fırtılar karıştı
denize kapılan dalgalara savrulurken ne yılana sarıldın nede yalana
yüzdüğün yüzlere koştun yoruldum

başa çevirdin her sözün sonlarını bağladın
yemini nakaratlı şarkılar söyledin sonrası dona kaldık
bu kış mevsiminde soğuk çiçekler açmaz görenen
gel gör toprağa karıştı tomurcuklu sözlerim

bahçeleri sularınla sularken gözlerin doldu her seferinde
yüreğimde akan hasretine buzlar erimezken sıcaklığınla kaldım

buharlı ruhlarımla tüm güzelliklerime gönül derbeder olurken
sabaha açılan güneşinle cemresi çözülür damla damla
kanadı kırık uçamayan kuşa benzedim her kanat çırpınışımda

seni sevmişsem gönül bağım kurumasın
çiçekli bahçeli yosun tutan sularına boğulurum
yağan yağmurunla dost seni terk edemedim
sevdamın kalemiyle yorulmaz bir sevdaya kavuşur gözyaşım

yürek selimle sevdim desem yokluğun varlığa koyuldu
her seferine damlayan gözyaşlarımla her gecenin bir sabahı varken
tek Nazlım oldun gül bahçemin nazında
niyazından

her şey senle başlarken ayan bir ömüre
sevdam ayan bahçemin nazlı gülü
gözlerinle bağlandım sevdaya...

30*12*12*Karataş*