Sevdamın Iğreti Çizgileri

Hep içimden sevdim, gizliden gizliye büyüttüm yüreğimi
Uzun kent kaldırımları boyunca yürümedim ben kol kola
Dayamadım omzuna başımı
Özlemeler üzerine kurulup vuslatları yaşayandım ben
Kirlenmişliğin hesabının
Emanet sayılarla onur savaşına dönmesini bekleme kararlılığına
Ayak diretendim
Daha nice sözün söylenmediği ama
Bilindiği yürekte o yangının yandığı ve
Hep yanacağı
Bir pula satılmayacak,
Öyle herkese savrulmayacak
Sade ve gururu olmayan bir sevda
Üstümde iğreti kalan
Bekleyenin onurundan şüphe etmeden,
Dürüstçe
Safça
Ve sek bir rakı tadında...
Sokak köşelerinden koşan çocuklar kadar temiz sundum bedenimi
Hüzünle izlemenin ötesinde
Yaşam kaynağımdı sevdam.
Evren sevgisinin içime damladığı
Olmazsa olmazlarımı tersine döndüren
Yağmurunda gözlerin eşliğiydi
Diz dize oturup kucak kucağa sarılmalarda
Yürekteki izin anlatımıydı fısıltılarla
Gök maviyken bile
Güneşin saçlarının tel tel dökülmesiydi karanlığa,
İnce bir sızı gibi solup giden düşlerden uyanmalarımdı karanlıkta
Portakal suyu rengine kan damlayan gül eşlik ederdi ağlamalarıma,
Değerini bilmeyenin ve...
Sessizce derin uykuya terk edenlerin
Vedasıyla solardı yaseminler
İç içe kaşıkların ayrılışındaki sancıydı çığlıklarım
Kurak topraklara çiğ yağardı
Güneş üşütürdü tenimi Temmuzda
Ben onu sevdim
O Maviyi
Ben ona sevdalandım
O kendine âşıktı
Sevdamı
Sevdasından ayırmadım...
Sahteciliğine ağıtları yakmadım
Uzaktan sevdim
Pencere önlerinde yıkadım düşlerimi
Bir serçe kanadına yükledim yüreğimi
Sokak köşesindeki dilenciye gülümsedim
Ve dedim ki
Yok birbirimizden farkımız
Sen sadaka
Ben
Sevda dileniyoruz
İkimiz de avuç açıyoruz
Olmayacak yarınlara
Bel bağlıyoruz...
Yarın yok!
Bu gün ben yokum
Dün zaten hiç gelmedi...
Sevdamım iğreti çizgilerinden
Bir resim çizin şimdi
Bir tabure
Bir acemi ilmik olsun
Başka bir şey istemem
Sonra...
Sonra vurun tekmeyi
Çığlıklarım son bulsun
Yetmeli artık!
Bitmeli beklemeler...

20 Eylül 2009

Sebepli çığlıklarımdan...