Sevdanin Ardi Ölüm

sonbahardı..kavak yelleri esiyordu..
deli gibi çırpnıyordu rüzgar..
ve ağaçlar tüm ömrüme dökmüştü yapraklarını..
bir cenaze vardı kapımda..üstü gözyaşlarıyla örtülmüş bir tabut..
o tabutta sevdam yatıyordu..
evet soğuktu,gökyüzü kahpe deniz, parça parça düşüyordu üstüme..
ellerim ölmüş,gözlerim donmuş,duvarlar karanlık...
ve dünya son çakıl taşına kadar buz tutmuştu...

az ileride,geride kalanlar vardı...hiç yaşanmamışlıklar..
sahillerin sonunda bizi hiç görmeyen kum taneleri vardı..
ve asla elele yürüyemediğimiz sokaklardaki solgun ışıklar..
ve her seferinde sözcükler dilimin arkasına saklanırdı,
sana söylenemeyenler ve konuşulmamışlıklar...

yüzüne bir kez olsun dilediği gibi bakamamış gözlerim
ve şimdi dilediğim kadar öpebilirim seni,
ve bütün sözcüklerimi dökebilirim yatağına...

lakin sonbahar şimdi...yağmurlar yağıyor ve sen gidiyorsun..
ellerim ölmüş,gözlerim donmuş,duvarlar karanlık...
ve gökyüzü kahpe deniz parça parça düşüyor üstüme..