Sevdanın Evrimi

Doğumdan önce başlamıştı sevda...
Adı bile konmamıştı doğduğunda.

Ceylana ısınırdı yüreği avcıların,
Karşı koyarken kükreyen arslanlara.

Yolunup atılırdı zehirli otlar.
Başlara taç yapılırdı çiçeklerden,
Kolyeler takılırdı boyunlara.

Bir ateşti ki sevda,
Ateşin keşfinden önce...
Işıktı nemli mağaralara.

Gök gürlemesi değildi korkular.
Şimşek,gözlerde çakardı,
Yürekler süngerdi yağmurlara.

Yıldızlar saymak için değildi,
Sayması da bilinmezdi zaten.
Göktaşı kayarken dilek tutulmazdı.
Anadan üryandı,
Geceler yorgan değildi sevdalara.

Uçmayı kuşlardan öğrendiler.
Bir dala konmayı,
Yuva yapmayı.
Elleriyle tutup,
Gözleriyle gördüler çoğalmayı.
Bereketli topraklar misali,
Organik ürünler verdiler.
Ayakta doğuran ağaçlar gibi,
Meyveler derdiler koyunlarında.

Dağlar soyundukça orman örtüsünü,
Sular akmadıkça ırmaklardan,
Tükendi nice canlı soyu.
Sevdalar da kurudu.
Kısırlık yayıldıkça,
Döndü bir arpa boyu masallara.

Dağlar delinirdi,
Demirler eritilirdi.
Yola düşüp,çarıklar eskitilirdi.
Alevler püskürtürken,
Savaşılırdı yedi başlı ejderhayla.

"İki gönül bir olunca,
Samanlık seyran olurdu."
An,
Anla,
Hayıflan.
İki daire birleştirilse de
Keyif çatılsa da villalarda,yalılarda,
Artık,saraylar bile dar geliyor insanlara.

Şimdi,
Genleriyle oynanıyor sevdanın.
Tüpler yatırılıyor bankalara,
Açılıyor hesabın.
Ey ! Kapital...
Faizi de olmaz ki yatırılanın.
Zaten,"anasını ağlattın" insanın.