Sevdanın Katline Tetik Düşürdüm

/ ben,ürkek bir serçenin kanadında masum bir çocuktum oysa /


evvel zaman içlerinde yağmalanan gözlerimi süzerdim
ritmi bozuk gecelere
bakışlarımın yavuklusu olurdu yalnızca hasret
ve ihanet kokan gölgelerinde oynaşırdı çoğu kez,beklemek
kanıma dokunurdu denizlere meyilin



oysa ben,
siyah martıların uçuştuğu,karanlık sulara dokunurdum mütemadiyen
avuçlarıma dolardı,katlinde kan damlaları
masal yorgunu,küheylan yelesine gizlenirdi nefesim
rüzgar kirletirdi saçlarını
bir kızıl bulut gelir yağmurunda üşürdüm
ve sevdanın katline yine tetik düşürdüm



/ yalnızlık kokuyor toprak
kuşatılmış korkulardan ürperiyor ihtimaller /




kirli parmağınla işaret ettiğin
ana rahmine düşürmediğin bir sadakat mıydı aşk ?
sancısız düşüklere sırnaşan tebessümün
ve zehir soğurtan göğüslerinden utanır gönül



/ ama sen söylemezsen kimse bilmez vurulduğumu /



mavi örtüsünden sıyrılan yıldızlar geceyi kusarken ellerime
ve susarken ay ışığı
şehvetli bir kentin kaldırımlarına gömülen
yenik ve yorgun bir savaşçıdır sevda



/ dahası sen kimsesin,ben hiç kimseydim /



'ne yanar kimse bana ateş-i dilden özge
ne açar kimse kapım bad-ı sabahtan gayrı'






'ne yanar kimse bana ateş-i dilden özge,ne açar kimse kapım bad-ı sabahtan gayrı'

fuzuli...