Sevdanın Yorgun Kefeni

Her kar yağışında berfinler toplar yüreğim
Kışlar hüzünlü bir şarkı gibi
Ömrümün baharlarını bitiriyor

II.

Senin varlığın ısıtır ruhumu
Özlemler gönlümde mahşer tanığı
Öyle bir çığdır ki
İçinden dökülenlerin küreklerini çekerek
Hasret sancısının kölesi olur

III.

Hayat kırıntılarımızı kuşlar gagalarıyla
Dökerler kırlanan saçlarımıza
Anlımızda derinleşen yorgun çizgiler
Derin iç çekişlere vurur

IV.

Bazen, rengarenk bir gök ararız
İç sesimizin tiz yalnızlığına tutunarak
Sevda yükümüz ağır gelir bedenimize

V
Karlanan kan kırmızı coğrafyada
Eskimiş tarihleri emzirtiriz yüreğimize
Suskumuz olur dalarız uzaklara
Yaman bir acı böler hasretliğimizi
Yangın olur seni düşünüş
İç çekişleriyle sevdanın ellerini bağlarız

VI.

Zılgıt esintilerle övünen rüzgarlar
Öfkeyle çarptıkça yüreğime
Derin sorgular gıcırdatır ruhumu
Güneşsiz günlerin musallasında
Fatihasız ayrılıklar toprağını atarken
Sevdanın yorgun kefeni
Mezarlara ruhsuz bedenimi taşır..