Sevdi mi Ağlamalı İnsan

Yokluğunda varlığım yalnızlıkla savaşıyor

Yokluğun varlığıma sebepsiz yakışıyor

Çünkü acılarla insan olgunlaşıyor

Yokluğun yokluğuma karışıyor

Bu beden, yokluğundaki yok oluşlarıyla yaşıyor

Yokluğun yokluğuma can veriyor

Yokluğun bana nisanı yaşatıyor,

En soğuk nisan

Anlıyorum, sevdi mi ağlamalı insan

Çünkü insan, ağladığı zaman insan

Yokluğunda varlığım hayaline alıştı

Sessiz öptüm tenini,

Çığlığım fırtınaya karıştı

Kör pencereler ardındayım

Kapalı gözlerim,

Sana bakmaktayım