Sever Ya İnsan!

kedi'ye...


bazen bir acı duyar insan
nereden geldiği belli olmayan
bir kurşun gibi saplanır birden
delip geçer ruhun bam telinden
bir sızı başlar ciğerde
bir yangın kopar yürekte
bir yağmur damlar gözlerde
hani ansızın zindana atılır da
nereye kaçacağını bilemez ya insan

bazen gökte bir yıldız görür insan
bulutsuz bir gecede, cam gibi semada
bir ışık, bir gece yoldaşı parlar
merdiven dikip de yükselmek ister insan
karanlığın basamaklarından ışığa koşmak
ve yükseldikçe korkmak aslında
ya düşersem birden, boşluğa çıkarsa ayaklarım
bilmem neresinden çakılırsam yerlere
ama yine de çıkmak istersin
korkarsın ama ışıktan vazgeçemezsin

bazen bir aşk yaşar ya insan
bir kurşun patlar, bir yıldız parlar
yer ile gök arasına sığamaz insan
hani kalbini açsan onu göreceksindir
elini uzatsan dokunacaksındır
gözlerini kapasan bile onu göreceksindir
sonu ne olursa olsun seveceksindir
bilmem göğün kaçıncı katından düşüp de
çakılsan yerin ta diplerine
paramparça olacağını bilsen de
ölüp ölüp dirilsen de vazgeçmeyeceksindir
hani bazen yürekten sever de insan
anlatamaz kendini, sevdiremez kalbini
giden gitmiştir, güneş sönmüştür
gece ve yalnızlık buz gibi üşütmüştür
ama bazen sadakat için karanlıkta kalır ya insan
ihanet ateşine koşmaz, buz gibi üşür de
hani bazen gerçekten sever ya insan...