Sevgi Elçisi'ne

Ey şiir !
Senin gibi birini yazarken,
tanışmıştım onunla.
Meraklanmayın, yeşil gözlü değil.
Mühim değildi hiç siması.
Güzeldi, farklıydı o, insanın hası.

Konuşurken o, ister istemez,
Dinlettirirdi kendini.
Kitaplar aşığıydı.
Süreya'ya bambaşka bir aşık.
Şimdi kapısız odasını kaplasın sonsuz ışık.

Sesi yanık, bağrı açıktı.
Üşümezdi ruhu daima ılıktı.
Kara kaplı defteri, bende şimdi.
Ona yer verdiğim, ilk şiirimdi.
Dünyada hüznün bin bir katı bende şimdi.

Sen, ilk arkadaş...
Sen, son yoldaş...
Sen bazen eş, bazen kardeş...
Sen ki bulunmaz bir eşin !
Senin hüznüne ve gönlüne oldum vasisin.
Sen ki bana aşk dünyaya sevgi elçisiydin !