Sevgi Yüce Olmalı

Sevgi,
Kendi haliyle yürürken ıslak kaldırımda,
Durakladı...
Ve,
Lale bahçesini izlemeye başladı.
Uçan kuşlar, rengârenk çiçekler,
yaprak sesleri,
Mutluluk vermişti oysaki.

Sevgi,
Örümcek ağının içinde,
Kuruyan ağacı fark etti,
Yavaş yavaş sokulurken yanına ,
Güzel hayallerini kovalarcasına hızlandı,
Islak kaldırımlarda.

Sevgi,
Yarım kalan umut değil.

Sevgi
Haykıramamak değil.

Sevgi
Sımsıkı hayata tutunmak, hatta asılmak,
Bütünlüğüyle kalmak.

Sevgi,
Üşüyen, ağlayan bir kalp olmamalı,
İnceden inceye akan, biriken, dolan,
Okyanus misali olmalı.

Sevgi
Yüce olmalı, baki kalmalı,
Dökülen yapraklara,
Solan güllere,
Ağlayan kalplere inat etmeli.

Sevgi,
İnsanın ruhuna işlemeli, hissedilmeli,
Bakmalı görebilmeli.

Sevgi yosundur bazen,
Nehirdeki taşı yalnız bırakmamak için.

Deli rüzgar,
Hırçın dalga,
Deprem, yangın gibidir sevgi,
Gelip geçer ya bazen.

Harabe olmuş yürek, hayalsiz beyinlere ilham,
Karanlıkta yıldızdır.

Sevgi,
Bazen de mor menekşelerin içinde kaybolan papatyadır.

Sevgi,
Yarım olmamalı, bütünlüğünle kalmalı,
Beyaz gülün gölgesi siyah olsada
Sımsıkı tutunabilmeli,
Asılı kalmalı hayata,
Yüce olmalı.

Sevgi,
Bitmeyen yürek olmalı, tükenmeden yaşanmalı,
Ebedi kalmalı...

İstanbul-05.06.2009