Sevgili Dostum Bardak

Günün orta yerinde
Azrail gibi dikiliyor güneş tepemde
Bir ömür dursan da öyle
İçimdeki buzları çözemezsin diyorum kendi kendime

Yeni bir güneş lazım bana
Alayım karşıma bir gece yarısı
Ben ona yıldızları anlatayım
O bana yanmayı anlatsın
Konumuz düşer elbet aşka da
Koyarız birer duble masaya
Sonrasında ben dönerim buzullarıma
O döner göğüne

Yeni bir bulut, yeni bir yağmur
Yeni bir deniz, yeni bir gün lazım bana
Her şeye benzeyen
Her şeyden farklı bir ben lazım bana
Aynı toprağın ürünleri değiliz
Aynı derde ağlayıp
Aynı sevinçle gülemeyiz
Yeni bir dert lazım bana

Oysa sevgili dostum
Hor gördüğün yılan cesareti lazım
İnsanlığı yok olan insan postunu
Bir kenara çıkarıp atmak lazım
Yeniyi yenilemek lazım

Günün son deminde
Demli bir çaya şarkılar söyleyen ben
"ah bu ben kendimi nerelere koşsam.."
Ah sevgili dostum bardak
Demini fazla kaçırdım
İçini açayım mı azcık