Sevgilican'dan Kasım Armağanı

Şimdi kırık bir keman sesi dolacak bütün odalarıma,
Şimdi bir asır sürecek yalnızlığıma duruşunu işleyeceğim.
Nasıldı sevdaya geçitler hazırlayan aşıklar eskiden?
Bilmeyeceğim...
Ama bilmediğim bütün geçitleri kurup kurup,
Gelmeyişinin sızısıyla maşuksuz aşık oluşumu izleyeceğim.
Birazda akşam kızılı bir renge boyayıp düşlerimi,
Patika yollarda kalışım olacak SevgiliCan.
Sana hiç söylemedim ama bir kahır sardı,
Mor menekşe günlerimin aşıklığını
Ve artık öğrendim,
Ne bahardan, ne yazdan medet umulur!
Işıksız gecede gibi güneşsiz baharlar yaşanır.
Gün be gün artar
Ayrık otu gibi içimi sarmalayan ayrılığın sesi.
Sonra alışır gözlerim uzaklara dalmaya...
Sonra yitirdiğim her umudu alışkanlığım sayarım.
Sende ne buldum ben böyle,
Her gün bir kaybedişi bezeyip,
Ağrısını tatmaya sil baştan başlarım.
Sende ne buldum ben böyle, ben bile şaşarım!

Masallar kısa sürermiş Sevgilican, bende öğrendim.
Aslında periler de hiç yokmuş
Ve hiç kavuşamamış seven, sevdiği kadar!
Belki ben gibi
Solgun yüzlü bir gökkubbe altında olmakmış kavuşmak.
Ya da bir teselli sözü duyarken dindirmek istediğini
Alabildiğine kanatmakmış...
Artık öğrendim SevgilCan,
Seni sevmek sana uzak kalmakmış.

13 Kasım 2009