Sevgilim

Bileklerimde son bulurken
Parlak kahve bir kelebeğin ömrü
Bir gün daha düştü yapraklardan
Saçlarının tarihine...
Oysa bir zamanlar
Rüzgârla dans ederlerdi
Tane tane...

Meltemler esmiyor eskisi gibi düşlerimizden
Tozpembe bütün hayalleri
Kaldırdık bir şekilde sevgilim,
Köşe bucak temizlerken kalbimizi...

Ve kalbim tuzlanmış tortusuyla hayatın
Uğultulu bir sağarlıktan kıvranıyor
Her yerde senin seslerin
Seslerinden tınılar umudumu kemiriyor...

Kar yağar mı dersin bir gün
Benimde;
O mahzun hayal çölüme?
Yoksa bitirebilir mi dersin bütün şaraplar
İçimde kara parçanın devamlılığını?
Oysaki ben kadehimi bitiremeden ağlarım
Kadehin dibinde belirir yüzün
Yutkunduğum her tükürükte kendimi boğarım...

Bileklerimde son bulurken
Parlak kahve renkli bir kelebeğin ömrü
Bir gün daha düşer yapraklardan
Saçlarının tarihine...
Oysaki şimdi
İçimde bir sır büyüyor senin uğruna...

Tutsam ellerimi parçalanır kemiklerim
Bütünüyle hasedinden
Sarılsam kendime, koklasam seni
Boynumda parmak izlerin
Yıkamıyorum hiç yüzümü
Silinmedi son busenin ruj izi...
Ah sevgilim,
İçime öyle işlemiş ki benliğin
Bu şiiri kendime yazıyorum aslında...
Acaba
Kendime dönecek miyim bir gün?