Sevgilim

kırıldı kalbim yalnız gecelerin morluğunda
ve killeri düştü kirpiklerime ağır ve tonlarca
sıkışıp kalmışken ben mavi morlukların arasında
sen çıkıvermiştin ya karşıma bir ışık hüzmesinden fırlarcasına
o an hiç çıkmaz aklımın labirentlerinde kaybolur
ve özlem olurda akar çisil çisil yaş olur
ben hep dur dedim yaşlara aksini gördükçe yansımalarında
ama dinlenmedim onlarda sahiplerinden aldıkları kanla
karşı çıktılar benim aciz zavallı haykırışlarıma
vazgeçmedi divanen olmuş yanmış kavrulmuş gönlüm
diretti de diretti illede kor kırmızı olmak istedi
hak vermiyor da değilim hani kim görze o arzı endamını
işte aynen tutulurdu dili yahut yazardı ben gibi kalbinden geçenlerini
dedim ya sevgilim şimdi artık hiç çıkmazsın aklımdan
kaybolursun çıkmazlarında zihniminde
bile blie salıvermem seni özgürlüğüne zalım hayatın
oradan atıveririm de kalbimin en derinlerine
kal isterim sonsuza değin orada kal
hadi orası diyelim ki kolay
asıl ne olacak benim senin gönlünde bir yer edinmek arzum
tapusunu isteyemem bilirim ki imkansız
hiç değilse az bi yer verde geçsin bendeki koca kış

Dilaram'a...