Sevgiliye Gözyaşı

Kalmadı hayata dair,
Tek bir sözüm.
Avuçlarım da yüzüm
Sırtım toprağa dönük
Umutlarım yalnızlığa,
Tam unuttum derken ay Güneş
Doğuruyor gökyüzü me
Ey sevgili ;
Gel kendinle getirdiğin aşkı Yaşayalım
Yanlızliği yanlızlığa bırakalım.
Bak yine akşam oldu,
İşçiler, öğrenciler ve memurlar
Hepsi evine gidiyor,
Bir ben kaldım ortada
Sahipsiz anahtar misali,
Yaprakları kurudu ağaçların
Bir fesleğenim vardı,
Oda Artık eskisi gibi kokmuyor.
Hava bu kadar soğukken,
Sensizlik daha ayaz bana
Ellerimi ısıtsam içim üşüyor,
Ne zaman ismini ansam dilim lâl
Oluyor,
Gözyaşlarım tuzlu ve kan tadında
Kim bilir belki,
Umutlarıma son vereceğim bir anda...