Sevgiliye Mektup

Bulutlar oynaşıyor havada
Sen cehennem yalnızlığıyla bir başınasın
Hatırlıyorum da
Yine bir nisan akşamı
Pencerenin ardında
Sıska parmak uçlarınla
Okşardın camın buz rengi halini
Kim bilir yine aynı yerdesindir..
O gözlerin
Kaçıncı gözyaşını döküyor,
Kendi kendini hırpalayarak susuyor,
Ama meraklanma
Birgün terk edeceğim yüreğini
Gecenin tam sessiz yerinde
Uzun bir yolculuğa çıkacağım
İstesende bulamazsın beni,
Sana güzel bir emanet bırakmanın
O mükemmel keyfiyle yürüyeceğim
Kayınlar arasından geçerek gideceğim,
Atlayacağım kıldan ince köprüden
Zebanilerin gözleri önünde
Cayır cayır yanacağım
Matem tutma!
Bilirsin sevmiyorum
İlahi ölümün yüzünü,
İstanbul acılı sevgilim,
Sana vasiyetimi yazıyorum.
Hani gereksiz olur bir buket çiçek
Arada birde olsa gökyüzünü yokla
Bulutların birinde olacağım nasıl olsa.
Sen yeterki gülümse
Acının o ızdırabından uzak dur
Çok dayanılmaz olursa ki olmaz
Sen yinede ugra bir kiliseye
İsanın şu acılı halini gör
Birde ağlayan meryemi yanında
Bilmem nedendir isa meryemi dogurdu
Yoksa dogurmadımı?
Gider ayak peygamber suretleriyle
Dalga geçmek geldi içimden
Bağışla beni!
Müslüman tacirin güzel kızı..
Bir ihtiyar düşer ya köşeye
Umudun'da düşsün toprağa
Filzilensin aşkların yeniden,
Gereksiz buluyorum yasları
Seveceksen mutlaka sevmelisin
Bir köpeğin suratına tüküreceksen
Namus için değil
Sevmediği için nalet yağdırmalısın.
Bu temennileri cok ilerici görme
Elbetteki sevdim seni,
Kim paylaşır yar yanağından gayrısını?
Paylaşılmaz yanlarıyla güzel olanım
İstiyorum ki emek,sevgi olmalı senle
Şimdi cellata veriyorum kalemi mi
- Uyanırım yatağımdan
Gelir üç,beş ölüler
Fakat soru sorarım tanrıya
Bunca sevgililer neden öldüler?