Sevgiliye Mektup

her sabah seher yeli esersin
gönül baharıma cemre düşersin
yüzüme düşen kardalen gülüşüm susar

senin için rüzgar oldum
göğsümü gere gere estim aşkın t/aşına
ışığınla ısıttın yürek sancılarımı

kuş olsam dalında şarkı söyleyen bülbülün olaydım
yüzleştim geçmişin soğuk kışlarını savurdum y/ele..
sabahın güneşiyle açılsın g/özümü aydınlat yüzümün akı sevgilim

şimdi sıcak soyuk sular karışırken hala ilk düşünüşünle yürüyorsun
be nazlım
kırmızı çizgilerin varken
daireler etrafimda atom parçaları başımda savrulur

söyleyemediğin içindeki sözü kış mevsimine kalınca
üşüyecek baharı b/eklerken...
hep soğuk bir bakış ile bir tas su içiyorum elinden
şimdi nasıl düşündüğün sizce önemli değilse yaşamak neye yarar bu alemde

sustuklarımız efendi olanlar hep küsüp atlarına binip gittiler
konuşmazsam
söyleyemezsin
susarsan susmanı anlamak isterim

herkese göre doğrular hangi pencerede b/aktığı
benim doğrularım senin doğruların herkese göre değişirken
senin doğru baktığın ben yalnış bakarım
ve senin doğrularıni önemsiyorum

yaşarken candan yürekten olmak
susmak neye yarar ki
tatlı kız olmakta neye yarar ruhumun ikizi doğuyorsan
sen beni tanımayacaksın uzak açılan b/ağların

belan oldum olası düşümde hasret kovaladım
unutulmayacak kadar bir ömür biçilsede
en iyi dost arkadaşım oldun

yürekten yokluğun varlığına sayılmasa da içimde yaşayansın
kor gözlerimle yürüdüm yollarına kar boran yağsada
sevdam seninle yürüyor yorulmadan
gözlerine hasretim bitmiyor Nazlı Can !

12*11*12*Karataş*