Sevgiliye Mektup

Sana asırlar öncesinden yazıyorum bu mektubu
Kurşunların çığlığa dönüştüğü yerden
Senden artakalan herşeyimi yitirdiğim an
Yeniden başıyorum kendimle savaşmaya..
Ürkek tedirgin bir harf büyütüyorum yüreğimde
İnatla bir ur besliyorum içimde
Seni Seviyorum.....
Seni ilk nerede yitirdimse
Orada oturdum dağların karşısına
İlk kez tek başıma seyrettim hayatı..
Ne ölüme sinmiş tenimin soğukluğu
Ne de güvercinleri vurulmuş çocukluğumun
İzleri vardı dağlarda...

Gözkapaklarıma yaslanıp uykuya daldığında
Dinlemek isterdim seni..
Biliyor musun?
Bir gerilla gibi silahıma yaslanıp
Seni bekledim bu şehirde..
Acıyla demlendim
Bi ezgiyle birlik uzadı geceler
UZAK'lardan bir türkü düştü yüreğime...

Elimden düşmeyen cıgaram
Ve gözlerimde buharlaşan hasetinle
Kaç kış donmayı bekledim..
Bin asırlık yaralarım deşilsin diye
Koy başını öylece göğsüme
Kimseler bilmezdi
Varlık içinde yokluğunu yaşardım
Sen desem
Sanki çoğul bir şifre düşerdi yüreğime...

Sensizlk;
Senden arta kalan paydasız bir yalnızlıkmış bebeğim.
Soruyorum,
Hangi martı kendi çığlığında ölmüştür?

Sen yitik bir duygunun ateşi
Bense aleviyim
Oysa öyle çok isterdim ki
Saçlarına rüzgardan önce dokunmayı..

Şİmdi dağıt dağıt beni yüreğine
Ölümden bir çığlık olduğum zaman
Işığı söndür bebeğim
İçindeki mumu yak
Ve düşün güzel olan herşeyi

Beni orada bulacaksın segili
Zira ben SEN oldum artık...