Sevginin Evlatları

Sevgi...
Adını koyamadık sevginin
Tanımlayamadık onu.
Öyle bir şeydi ki o,
Kendini gezmeye adamış insanlar gibi
Sürekli yer değiştiriyor,
Daldan dala konup duruyordu...
Ve sevgi,
O konduğu şeyin arkasına gizlenirdi her zaman
Aşk gibi,
Dostluk gibi...
Bazen öyle seversin ki arkadaşını
Sırlarını paylaşırsın onunla
Güvenirsin sevgisine
Ne kadar uzaklarda olsanız da
Aklınızın bir ucunda hep o vardır.
İşte bu...
?DOSTLUK? tur.
Bazen de öyle bir seversin ki
Gözlerine bakmak,
Ellerini tutmak istersin onun
Ve konuşmadan saatlerce bakışmak...
Kalplerimizin anahtarı gibidir bu duygu
İşte bu da...
?AŞK? tır.
Aslında yaşam;
Hissetmektir bunları
Bağrına basıp Sevgi'nin Evlatlarını
Doya doya koklamak gibi...