Sevginin Gün Dönümü

seni duymaya hiçbir zaman yetmedim

sessiz ve istikametsiz geçer zaman
tırtıl ömürde sararmış çatlak duvarlardan sızarak
kirlendim sana yalnız kederim ellerinden yaşamın tutunarak
yanılgı külden akik bu rüyada hizalandı bütünümüzde
öteledi ötekiledi menafi haysiyet
kusurdan sayılan eriyen günümüzde zamana tükendim bak şimdiden
daha karıştığımız tek nokta son sapak gelmeden
dokundun kuşmar bedeninle tenime
esmer balçıktandı toprak
ve zamanımız yok yarına sevmeye
bugünden başlasak sevginin gün dönümüne
anlarım belki seni