Sevgi/sizsiniz

Mahsen yerine çevirip elime verdiğin
sevgisizlikten yapılma evim var benim,
Perdeleri parmaklıktan
pencereleri ise prangadan yapılma..
Her atılan sağlam temel sallanırdı parmak aranda
ayrılık parmağınla yerle buluşma sahnesi
yaşattığın ana kadar..
İşin can alıcı noktasıydı belki
bu yaşattıklarına rağmen,
hiçbir adalet'in
tebessümlerimin katilini gösteren bir hüccet bulamaması
senden yana...

Güneşlerin târâblığı gözlerimizdeki
revnaktan anlaşılıyor yine,
Sema'ya gözünü dikenin canını yaktığına göre
içimdeki senden hallice bir aşk yaşıyor olsa gerek,
Bu yüzdendir yakıcılığının insanların başına geçmesi
ve ekmeği ikiye ayırırcasına
sevgilileri farklı yollara düşürmesi,
Bu fasılada tuhaf olan tek şeydi
aklıma güneş yerine yalnızlığın geçmesi.

Hangi âbgîne'ye gözümü diksem
senin dedikodun dönüyor yansımalarda,
sözler yarım yamalak dilden kaleme
dökülürken düşündüm seni ve yanındakini,
Ne kadar mutlu olduğumu anlatmaya çalışmaktı
bu gece ki yalnızlığı unutmak için oynadığım oyun,
Söylesene hangi ağaç parçasından koparılarak yapılmış
kalem ve kağıt,
yazdığım bu mutluyum masalına inanır ki..

Yalnızlık evinin,
her bir köşesi gibi
karanlığa saplanıyor vücudum
ve hayat çok sevecen bu yalnızlığın gölgesinde,
Sımsıkı sarılıyor nefsime
kesiliyor havayla olan sohbetim..
Dostlarımla yaptığım hasbihal sahneleri ise
kalbinin benim için ayrılan cestesi kadar boş,
Çünkü hiçbir dostum imkan'sızıma,
dur diyecek kadar cesur değil...

Zor günlerimde yanımdaki dost bozuntuları dışında
mutlulukla barındırdığım tek şeydi,
soluyup dışarı bırakırken
çıkardığım soğuk buhar..
Birde rüzgara kapılmış nümûzeçlik saç telin,
İşte benim mutluluğum sadece bu kadar...