Sevilmeye Alışkın Değilim

Çok üzdün bugün beni

çok....

ağlayamadığım 

yerlere gittim.... 

yenildiğim ,

menzilimdem uzaklara,

yaban telaşlara uğradığım,

yalnızlığıma gittim.

Bütün kapıları üzerimden kilitlemişti, zaman 

Rutubetli çaresizlik

küf kokusuyla tütsüledi beni

sinsi tuzağında ...

Teslim olacak ne bir düşman 

ne aşina bir söz bulabildim.

Kendi kulağım bile

 duymak istemedi ,

gün görmedik küfürlerimi.

Bayağı ,hafif meşrep sokaklarında dolandım zihnimin .

Ana caddeleri arasına daldım .

Rastgele afilli isimler verilmişti

neon ışıklı tabelalara 

büyük puntolarla yazılmıştı

büyük adamların isimleri

filin üstündeydi mesala

Hanibal.

Karlar arasında

bir umut kapısı gibi 

Berduşların sallanarak yürüdüğü,

 kadınların alt tabaka eylentisinde 

olduğu yerler işte 

Göz kamaştırcı isyanlar vardı

arabesk kavramları jiletleyip

cerahat döken şarkılar 

neşe -i muhabbetin dibine vurarak;

neden güldüğünden habersiz kahkaha atıyordu aşifte .

Merdiven altı pis imalatlar gibi

sermayesiz 

kaliteli bir hayat ümidi ...

Umudu , altın parke taşlarından 

yemşeşil bir bahar için beslemek

 ne acı...

Ve külçe ağırlığındaydım

 o sıralar

Yirmi dört ayar bir zamana  

taramıştım, saçlarımı.

Rimellerimin akmasının

sırası da ,hiç değildi 

ve izin verilemeyecek kadar 

tenhaydı ortalık 

Usturanın , tesbih niyetine sallandığı ve 

hangi delikten çıkacağı ,

belli olmayan 

karanlık bir kehanetin

içindeydim.

Ses perdesini yırtacak bir çığlık

duyma ihtimaliyle

ürpertili adımlarla içinde dolandığım ,

bir zamana denk geldin

Çok üzdün beni,çook...

hiç lüzumsuz bir zamanda

masum ,tertemiz bir sevgiyle

"nasılsın ?""dedin...

"iyiyim "desem ; değilim...

"hoş geldin " desem 

hoş değilim....

velhasıl 

ben, sevilmeye alışkın değilim.