Sevinçlerimin Ellerine Kına Yakayım

Ezelde gittiğinin fısıltısından üşüten
Saba rüzgarının öksürüğü

Birbirine çarptırdı gönül penceremi
Ebette kırdı ince fikirlerimin şişelerini

Döküldü birden
Kızgın demirin üstüne
Güneşin soğuk suyu

Karasabanla sürülmüş
Güzel yüzünden fışkıran
Gülüşünü biçti çelik oraklar

Çiçek açmayacak olman
Sıktı canımın yakasındaki kıravatı

Nefesi kesilen temmuzumun
Parmaklarının ucu morardı

Adak adadım

Senin ayak izlerini
Gördüğünü söyleyen zemheriye
Üç baharımı müjde vereceğim

Gelde
Yokluğunun elini bırakıp
Üç yıl kara kışın elinden tutayım

Yola çıkıyorsan
Gelişini karşılamaya salacağım
Sevinçlerimin ellerine kına yakayım

Hadi gelde
Kar yağıp ıslanan soğuk saçlarını
Dizime yatırıp parmaklarımla ısıtayım

Hadi bu bayram gelde
Portakal bahçelerini ellerine dökeyim
Şekerdenliğe koyduğum
Hayalimdeki bayramları
Kabuklarını soyarak ikram edeyim

Hadi artık gelde
Sulu sepken ela gözlerine üşüşecek
Hasretimin bal arılarıda bayram etsin