Seviyorum Hayatı Bir Şiir Çokluğunda

Acımızı içimize sağıyoruz

-İyi güzel

Gözyaşımızı kimselere göstermiyoruz

-İyi çok güzel

Yokluğunu hiç belli etmiyoruz soframızdaki ekmeğin

- İyi çok çok güzel

Katlanıp duruyoruz yoksulluğumuza gıkımızı bile çıkartmadan

-Ooo! İyi bak bu daha da güzel

Ve lakin bazen “yeter gayri” deyince…

-Ooo! Bak bu hiç iyi olmadı/ isyana kalkışan bu halini sevmedim

Bıçak kemiğe dayanınca yani…

-Bak bak bak… Bak hele, yasaklanmış düşler iyice aklına girmiş senin

Hani dudağımızın kenarına minik bir serce gibi bir sevinç konsa

Dudak ucuyla da olsa azıcık bi gülüversek…

-Oha! Orda dur bakalım… Hem ülkeyi böleceksin, hem de güleceksin

Hani, şöyle kafamızı örümcek ağı gibi saran korkudan

Ve yüreğimizi mengene gibi sıkan şu esaretten bir kurtulsak…

-Vay vay vay… Özgürlük istemek

Mevcut anayasal düzeni düş yoluyla yıkmaya tam teşebbüs ha! Atın içeri…

Ne zaman düş ucuyla içimden derin bir ah! Çeksem

Kapısı kırılıyor kalbimin

Bağrış çağrış tepemde uçuşuyor polisler

Ve muhakkak “demir kapı, kör pencere, yastığım, ranzam, zincirim…”

Tutsak ediliyorum dört duvar arasına

Uçurum gibi bakan yoksul bir çocuğun gözlerinin önünde…

Haa! Bir de elimde değil sayın hâkim

İnsan yanım ve doğamın kendisinde var; düşten de öte

Zulme karşı koyanları/ her mevsim güzel amma ille de baharları

Büyük bir aşkla hayata tutunmayı

Bir de gülmeyi ve ağız dolusu güldürmeyi seviyorum çocukları

Bir şiir çokluğunda…

Mart- Ağustos 2019