Sevmek Hüsranmış...

Haykırışlar ormanındayım
Gözyaşlarının yanı başında
Hüzün meyveleri dökülmüş
İsyan ağaçlarının dibine
Az ileride yalan kuşları otuyor
Ve sen ihanet çeşmesinden
Doya doya , kana kana içiyorsun
Saçlarını ayrılık rüzgarları tarıyor
Ve sen soğuk ellerinle
Ve sen soğuk yüreğinle
Bana uzaktan gülüyorsun
Bense acı dikenlerinin
Ta içinden sana bakıyorum
Dikenler zehrini akıtıyor
Gardiyan misali bekliyor
Hemen önümde yalnızlık
Sana giden yollar karanlık
Damarlarımda zehrin dolaşıyor
Yüreğim doluyor
İçin, için ağlıyorum
Ve sana bakıyorum
Anlıyorum her şeyi
Ama çok geç olduğunu da biliyorum
Biliyorum artık...
Sevmek hüsranmış
Sevilmek koca bir yalan
Ve sana bakarak...
Ağlayarak...
Acı çekerek...
Yavaş, yavaş gözlerim kapanıyor...
Kalbim duraklıyor...
Son olarak mırıldanıyorum
SEVMEK HÜSRANMIŞ...