Sevmek Kader Gibidir

bana ne olu bilmiyorum
nerde ne zaman
hangi gündü bilmiyorum
seni görüm rüyamda...
saklı bir pencereden sana açılan ışık damlaları
üzerime dolarken
yüreğimden dökülen seni dinliyorum...

gülünç....


aslında ben
yüz yıllarca yaşamış gibi sevdim seni
yorgunca
usulca yaklaşır gibi saklandım ruhuna
kalbinden geçen kelimelere tercüme olmaktan öteye
berduş gibi sevdim seni
kır bozumu
yekpare renklerin içinden çıkan umut gülümseyişlerime
hayıflarcasına sevdim seni
hayal olandan ayıplamaksa sevdanın
sensiz yalın çizgisi
ellerine dokunamayacak
gözleirne bakamayacak kadar seve bilmekse
ruhundangeri kalan her anıyı
kalkıp gidecek gibi sevdim seni
sen olmasanda seni
senden daha çok sevecek gibi
bir kadın teninde yıpranıp
atılmışlığın verdiği
kirli hissini
üzerimden kazıyacak olan bahtsiza
bir tutam su vercek kadar büyüdüysek
dönüp olan bitene karşı dura biliyorsam eğer
rüzgarına karşı ayık
alnı ak çıkacak kadar seve bilmek gibi geliyorsa
sözlerim
sözlerinde bitecek olan her yakarışlarına
ait olan her damla göz yaşımlarımla gidiyorum...
sırtım sana dönük
yüzüm aynada asık
sana bırakııyorum

yeniden seve bilmek gibi...

M.d