Sevmek Ölmektir

Sende başını alıp gitme ne olur
Ne olur tut ellerimi
Hayatta hiçbir şeyi istemedim senin kadar
ve hiç kimseyi özlemedim
Seni özlediğim kadar
Sende başını alıp gitme ne olur
Ne olur tut ellerimi.

Sen yoktun...
Gittiğin gün ceketimi yağmurlara astım
Gözyaşlarım fırtınalarda kurudu
Soğuk bir sonbahar akşamı sen koktu rüzgar
Yağmur özlemleri yağdırdı avuçlarıma
Belki her saat seni yaşadı bu şehir
Bu ışıklar seni dinledi farketmeden
Belkide sensiz kurudu yapraklar
Bu nehir sana aktı acıları sürüklerken

Sen yoktun...
Ne vakit bir özlem kokusu işlese ciğerime
Gözlerim hep uzaklara daldı
Burun burunaydım hayatın kahır dolu bakışlarıyla
Bir yanım hep garip kaldı
Savunmadı kimse sevdamın bir tek sana olduğunu
Hangi gün unuttuysa doğmayı güneş
Daha çok çarptı kalbim
Yüreğimde saklı çiçeği sana vermek için
Sağanak bir yağmurun ardından çakan şimşeğin
Gürültüsünde yankılanan gökyüzü gibiydim
Titriyordum seni severken
ve titriyordum ne zaman seni sevdiğimi düşünsem

Sen yoktun...
Dünyam öyle bir karanlıktı ki
Sanki beni aydınlatan tek ışık gözlerindi
Bak yine ağlıyordum
Ağlamak değildi sevmek
Sevmek sevdiğini ağlatmamaktı
Acı çekeceğini bile bile
Kendini onun ellerine bırakmaktı sevmek
Sevmek sevdiğine kalbini sonuna kadar açmaktı
Yok yok... Sevmek ölmekti bence
Çünkü bende sevmiştim ölmeden önce

Sen yoktun...
Her zaman hayat umduğumu vermedi bana
Bazen bir damla yaş,bazende sıcacık bir teleştı yaşamak
Hüzün elbette vardı anılarımda
Arasıra kelimelerim bile anlamsızdır bakışlarım karşısında
Düşlediğim gibi geçmedi günler
Kah ağladım,kah güldüm
Kimi zamanda titredim hasretten
Ne olacağıma karar verdiğim gün
Aydınlandı gözümde gökyüzü
Yağmur olup yağdı avuçlarıma yıldızlar
ve korkak çocuklar gibi kaçtı geceler
Delikanlı sabahlara emanet kaldı umutlarım
Yaşamanın değerini o an anladım
AMA SEN YİNE YOKTUN