Sevmeleri Yutkunuyorum Yokluğunda

Hiçbir mevsim
seninkinde daha fazla bahar getirmiyor yalnızlığıma
ve hiçbir rüzgar
nefesinden daha şefkatli dokunamıyor saçlarıma
üşüyorum
biraz yanımda kalsana...

Zaten hep
itiraf edemediklerimizden ibaretti suskunluğumuz
gel ne olur
sen yokken sevmeleri yutkunuyorum
nefesini soluyorum yaşadığın kentin
uzaktan da olsa karışıyorum kokuna.

Her duamda ilk sıraya koyuyorum seni
adına bürünüyor tüm kelimelerim
ve ara ara boynuna sarılıyorum
tüm günahlarımdan arınırcasına...

Tümcelerim
kifayetsiz değil aslında
sadece kağıda dökülüyor yutkunduklarım
heybemde taşıyorum alevli sözcükleri hep
yalnızlığımın,
lirik senfonisini dinliyorum gramofonda...

Keder kokan gülüşümle mevsimler büyütüyorum
ki üşümesin diye senli kurulan sözcükler
birazcık,
güneş sürüyorum dudağıma.

Tut ki ben hep acıtan şiirler yazıyorum
tut ki mahşer kadar kalabalık sensizliğim
zamansız yağmurlara tutuluyorum
nefes alışım bile
tereddüt kalıyor yokluğunda...

Kırılıyorum arasıra,en çokta sol yanımdan
kendimle savaşlarım oluyor
kaybediyorum seni
gözlerinin mercan yanı geliyor aklıma
sonra yine sende topluyorum tüm bölünmüşlüğümü
varlığınla bin fazla geldiğim hayatta
yokluğunla paramparça oluyorum
ben alışığım kırık dökük hayallere
sen bana aldırma sevgili,
aldırma...

Bir yanı köz
bir yanı alevdir hep içimdeki ateşin
yağmuru ben seninle seviyorum
karanlığına küstüğüm bu şehrin
hafiften günaydın bulanıyor akşamıma/

Acım gülüşümden okunuyor
dinlediğim her şarkı dokunuyor
kente yağmur gönlüme sevdan düşüyor
damla damla...

Üşüyorum
üşüyorsun
üşüyoruz birbirimizden uzaklarda /

Üç hece yedi harf
tek başına bir devrimse özlemek
özledim seni satırlarca.
Hadi çık gel,
hadi kaç gel,
hadi koş gel allah aşkına.