Sevmelerimi Göğsüne Yatırdım

Yokluğun ne zordur bilemezsin.
Gülerek başlayan gün sensizlikte boynunu büküyor
Geceme kan dökmeye ne hakkın var

Bütün kadınların sana benzemesi
Yokluğundan olsa gerek.

Bir gelsen...;
Gözlerimi gözlerinde dinlendirsem
Görmediğin,bilmediğin sevgimle
Dokunabilsem yüreğine.
Söz olup;
Diline düşsem
Yetim gecelerime eşlik eden ritmi
Duyurabilsem sana aşkla
Ölür müyüm...
Beni her gün öldürmeye ne hakkın var.


Hadi
Yitir gözlerini
Bilmediğin bakışlarda.
Isıt ellerini
Çamura bulanmış
Yalan ayalarda
Ben
Kokunu gözlerimde
Büyütürüm.
Yasaklanmış bir aşkın
Satır aralarına
Adına yazılmış
Güller dökerim.
Güllerimi soldurmaya ne hakkın var...

Düşümde arıyorken sesini
Gerçeğime düştü nefesin
Ben gibi bakıyordun
Yaşanılması zorunlu hayatın penceresinden
Ellerin buz kesiğiydi
Saçlarında savrulmaya amade mutluluklar
Gözlerinde
Dökülmeye yeltenmiş
Menekşe kokan yaşlar vardı
Ben gibiydin
Benden
Benliğime girip
Sendeliğimi kırmaya ne hakkın vardı

Şimdi ölmek zamanı
Son nefesim sende kaldı
Ben giderken
Seni sevmelerimi
Göğsüne yatırdım
Ömründe büyüsün