Sevmesini Bil

akıyordu zaman
saklayıp kıskanç aynasında
öncesizliği ve sonrasızlığı
yakıyordu alnımızı keskin sırlarını döküp...

ve biz ayrı gayrı
arıyorduk kendimizi
aklımıza üşüşen fizik ve metafizik gelgitleriyle
kendi dışımızda çağlayan
aykırı nehirlerde yıkanıyorduk
oysa, umarsız ve seçimsizdik
ne yapsak nafile, biliyorduk
göçüp gidiyorduk apansız, meçhule...

sürecin içine doğmuştuk bir kere
altımızda toprak fokur fokur kaynıyordu
üstümüzde gökkubbe çatırdıyordu bilinmezliğe
ecinli bir yaşamın orta yerinde kalakalmıştık
direniyorduk el yordamı ile düzensizliğe...

bize bir referans gerekliydi
kendiyle her daim kavgalı
sanrılarla sarmaş dolaş şizofren bir söylem
ya da müzmin ağrıların ilacı pür matematik
aklın kıyısında saltık bir ritüel belki
tanımları bize ait nazik kılavuzlar gerekliydi
kabullenimleri bizim eserimiz olan formüller
yeni yollar açan paradigmalar, olasılıklar..
belki de yazılmamış bir reçete
yoksa bu belirsizlik bitirirdi bizi, son perdede...

işin kolayına kaçanlarla
zoru seçenler ayrışmalıydı mıydı?
farklı saflarda cepheleşmeli miydik?
ve madde denen
ve mânâ diye isimlendirilen
o denizlere
atmalı mıydık kendimizi?
ham hamur durumunda
o bildik çamur kıvamında
hem de yüzmesini bilmeden
s e v m e s i n i b i l m e d e n!..