Sevmeyi Öğrenmek

Kırılgan şehrimin, kırgın çiçeği...
Kaç kez denedin de..
Bulamadın; severek sevilmeyi..

Başkaydı aradıkların çünkü..
Bambaşka ve ulaşılamaz...
Ulaşamamayı seviyordun sanırım...
Ya da sevmiyordun ulaşmayı..

Aslında bıkmıştın artık, yaşananlardan..
Yıpratmıştı bu hayat seni hep...
Sürekli sevilmeden sevmek..
Sevildiğindeyse sevememek...
Ağır geliyordu belki, küçük yüreğine..

Ama artık hissetmelisin, büyüyen yüreğini..
Büyüdükçe de artmalı, içine sığdırabildiklerin..
Ve üstesinden gelebilmelisin, keder ve bilimum dertlerin..

Anlayabiliyorum gerçi seni..
Bana benzetiyorum mütemadiyen..
Yaşananlar iç dünyamızda, farklı yaralar bırakmış olsa da..
Sarabiliriz bu yaraları aslında...
Üstüne gitmeden küçük dokunuşlarla...
Öğrenebiliriz sevmeyi, kendimizden başlayarak..
Ve yenebiliriz korkularımızı, cesurca savaşarak...