Sevmeyi Öğrenmek

Öğreneli çok oldu
Gecelere tek sürgün ben oldum gözyaşlarına kelepçeli
Onu anlattığım satırlar tek dostumdu
Sırdaşım
Yoldaşım, arkadaşım

Serçeleri uyandırırdım şafaklarda
Ekmek kırıntıları karşılığında sohpet ederdik
Yaşlı bir serçe dikilirdi tam karşıma
Şair derdi
Yüreğin kadar sevmelisin

O gün bu gündür ne eksik ne fazla
Yüreğim kadar sevdim

Eğer derdi, şüphen varsa kendini dinle
Görüyorsan, duyuyorsan onu, hissediyorsan
Sebepsiz gülüyorsan, üzülüyorsan, seviniyorsan
Seviyorsun sil tereddütleri ruhundan
Mutlu ol bir de seviliyorsan

O gün bu gündür şüphem olmadı sevgimden
Tereddütsüzlüğüm kadar sevdim

Dedi ki sevmekten mutlu ol sevilmeyi bekleme
Aşkı, her aşkı vuslata bağlı sanma
Hatta sil o kelimeyi bütün mısralarından, çekinme
Tek kişilik aşk olmaz
Aşk göbekten aşağı tutulmaz

O gün bu gündür gözlerde ararım ne arıyorsam
Görmek istediğim yürek kadar sevdim

Düşünsene derdi her sabah nakarat gibi
Kimin için düşer gözden yaş
Kendine ağlayan kişide sevda var sanma
Senin için değilse dökülen damlalar
Ne aşk vardır ne sevda, sakın aldanma

O gün bu gündür aynaya baktım her şafak
Ağladığım kadar sevdim

Uzatıp kanadını gülleri gösterirdi tan ağarırken
Onlar derdi çekingendir, azcık mahçup
Biraz ilgi, biraz bakım yeter
Söyle bakalım
Neden goncalar açmak için sabahı bekler

Hep bekledim şafakları, susmak gerektiğinde sustum
Yüreğimi aydınlattığı kadar sevdim

Bülbülü geldiğinde derdi hıçkırıklarla
Kan revan içinde kalır soyunurken
En güzel haliyle görünsün diye
İşte aşk budur
En güzel hediye sevgiliye


Söküp attım beynimdeki beklentileri
Yüreğimin çıplaklığı kadar sevdim
Ben sevmeyi
Ben sevmeyi bir serçe yüreğinden öğrendim