Seyrek Kapılar

Uyurken
içimin avlusuna sızlıyor hayat ’lar
Dilimde karanlık kış ’ın mevsim tokmağı



Gece kan-taşı
Yaralı anıların ve ölümlü şehirlerin yalnızlık düşüşü
İncinmiş sislerin dua mezralarında
Tam ortasındayız dünyanın
Sizinle aynı yerde
Aynı kalp atışında..
Rüzgarlı güneşle eserken yapraklar
Uykuya dalanların,ayrılışların
başında yetimlik

-avucumun içinde sarılışları gölgelerin -

Ahreti uyandıran uçurum
Gözlerimin göremediği yüzlerde
Hazin bir Şubat’ ta
Soğuğun gözkapaklarında
Sıcak bir han arıyorum
Karanlığa çoğalan çocuklar nerdeler
Ellerimin ikliminde seyrek kapılar
Düşen şehirler


Onarılmaz yaraların önünde
Duadır avuçlarımıza inen her kayıp
Her saat başı elinden tutuyorum umudun
Çiçek açsın diye uçurum
Gözlerimizin kıblesine

Bakışlarımda çocuklar,
anne ,babalar

...