Şeytan Yıllıkları III

Aydınlıkta küçücük bir karanlık,
Aktı aktı gizlere, sirayeti yansıdı suretlere.
Muktedir olmaya can attı.
Kaosu doğurmak için kalp çarptı,
Kendinden geçmiş müsadeyi sezince;
Tam ortasına mıhlandı Morpheos.

Müddetler yerine gelince kesildi göbek bağı,
Doğum sancı, doğum hüsran.
Ki burgu burgu yerleşti rahimden düşünce.
Üfledi çalgıya mahir adam.
Ve kadim ozan, kürenin bu denli karanlığından üşüyünce,
Söyleye durdu, inledi bağırdı acıyı.
Zerrelerinden yükselen,
Kötülüğün oynaklığıyla süslü bir geceyi,
Tasavvurlarından da korkunç kustu.

Yıkılmaya müsaitti, kırılgandı kurgu,
Sıralanmış yapıtlar, binekler ve bâniler zayıftı.
Zühur ediyordu işte, tozu dumana kata kata,
Yıka böle, parçalaya parçalaya.

Akılları kuruturdu bu susuzlukta,
Sözler asılı kalır, hallacın sopasını merhametli bulurdu pamuklar.
Sevgi donardı böyle soğukta,
Duyarı puslanır, lâvları şefkatli addederdi çocuklar.